Online Dialogue partner en social media-expert Maurice Beerthuyzen heeft voor Marketingfacts een artikel geschreven waarom kranten nog steeds hopeloos achterlopen.
Waarom journalisten webanalist, data-nerd en designer moeten worden.
De uitgeverswereld is volop in beweging. Sanoma is gereorganiseerd en met een hoop tijdschriften werd gestopt. Vorig jaar werden we verblijd met het dappere initiatief De Correspondent en vandaag heeft Blendle zijn digitale deuren voor lezers geopend. De opkomst van nieuwe nieuwsplatformen en de neergang van bestaande, zijn het zoveelste signaal dat het anders moet en kan in de kranten- en tijdschriftenwereld. Gaan kranten en tijdschriften nog ooit de benodigde transitie maken of is de toekomst aan de Blendles en Correspondenten van deze wereld?
Damopstand
Onlangs las ik in de Volkskrant over de opstand van de dammers. De Volkskrant had het gewaagd hun damrubriek op te doeken. En zo stonden er zo maar 6.400 lezers in de kou.
De Volkskrant kwam aan dit aantal lezers via een lezersonderzoek. Uit dat onderzoek was gebleken dat slechts weinigen de damrubriek lazen. De krant vond het maar vreemd dat het voor slechts een gering percentage van de lezers een halve pagina op zaterdag moest vullen. Bridge was om die reden ook al gesneuveld. De dammers waren niet van gisteren en via online petities, fora en briefkaarten werd de Volkskrant bestookt. Het had zijn uitwerking. De krant ging overstag en de damrubriek is weer terug.
Ik zie het al voor me. Op de burelen van de Volkskrant is er uren gediscussieerd of die rubriek eruit moest. Een paar weken later, na het lezen van alle petities en briefkaarten, werd de discussie nog eens dunnetjes overgedaan. Dammen moest er weer in. Op de sportafdeling werd er jaren later nog steeds gesproken over deze clash.
De hele discussie geeft echter wel aan op welke manier de traditionele media naar hun doelgroepen kijken. Het is zwart of wit. Je krijgt the whole package of niets. Al jaren lang. Als lezer heb je bij een krant niets te kiezen. Daar heeft de digitalisering van nieuws niets aan kunnen veranderen.
De oude journalistiek voert de boventoon
Digitale adepten krijgen binnen de krantenwereld nauwelijks voet aan de grond. Journalistieke ethiek en objectiviteit staan bovenaan. Wordt er al getest met content waardoor je je lezers langer op je pagina houdt, waardoor die meer advertenties zien? Gaan we content anders aanbieden omdat we via jouw profiel hebben gezien dat jij sport en shownieuws het belangrijkste vindt?
Vaak zijn kranten erg huiverig voor dit soort innovatie. Maar die huiver zorgt er wel voor dat traditionele kranten in hun nieuwspresentatie enorm achterlopen.
Toen eind jaren ’90 de kranten naar online gingen, publiceerden zij hun berichten om 07.00 uur allemaal tegelijk op de website. Er mocht overdag een bom ontploffen, Holland mocht de Wereldcup winnen, een klein prinsje mocht geboren worden, het maakte niet uit. De content van 07.00 uur veranderde niet tot de volgende dag.
Toen al verbaasde ik me over deze vorm van ‘misbruik’ van het online kanaal. Maar kranten hadden toen geen online redactie, geen tijd en vooral geen zin. Online was onbelangrijk, het ging om de gedrukte versie.
Inmiddels zijn we tien jaar verder. Veel verandert er echter niet. Ik lees de Volkskrant al een tijdje op de iPad. Verwacht van die digitale krant geen wonderen: het is de gedrukte krant, iets goedkoper, met exact dezelfde content als de papieren versie. Geen flitsende infographics, geen keuzemenu (die kunstbijlage die ik nooit lees, moet ik ook verplicht afnemen), geen filmpjes en geen mogelijkheid tot delen (stel je voor: delen, dan komt al die dure content zomaar op straat te liggen) of het aangaan van een discussie, laat staan het per direct insturen van een ‘lezersbrief’.
Van een longtail, niches of targeting heeft nog geen journalist kennelijk gehoord. De iPad-uitvoering ontbreekt het aan fantasie. Ik krijg mijn nieuws op de manier waarop men in begin van deze eeuw ook al nieuws tot zich kreeg. En dat terwijl klanten steeds meer grip en inspraak op producten eisen. Geen in beton gegoten oplossingen, maar flexibele ‘partjes’. Laat mij mijn favoriete product zelf samenstellen. Of het nu een auto is, mijn sneakers of mijn nieuwsgaring.
Een andere mindset
Initiatieven als Blendle verplichten kranten tot een andere mindset. De ‘online’ journalist moet meer kunnen dan alleen maar tekstjes typen. Ieder artikel wordt van belang, moet gaan scoren. Kranten gaan journalisten beoordelen op zijn ‘Blendle-factor’: hoeveel downloads had jij vandaag?
De vraag is alleen of de gemiddelde journalist dit beseft. De nieuwe journalist zou een webanalist, data-nerd, contentspecialist en designkoning ineen moeten zijn. Of in ieder geval snappen dat hij deze kennis om zich heen nodig heeft om zijn vak uit te oefenen:
- Webanalist. Een journalist moet weten welke koppen scoren online. Testen met content en visuals. Wanneer haken mensen af? Welke artikelen worden het meest gedeeld? Dit dagelijks volgen en hier lering uit trekken.
- Data-nerd. Er is tegenwoordig ontzettend veel data online beschikbaar. Een journalist moet de weg weten om deze data te te gebruiken voor zijn verhaal. Dat zijn niet alleen de droge cijfertjes. Een journalist zal ook discussies moeten kunnen monitoren en duiden.
- Contentspecialist. Je wilt natuurlijk wel dat lezers over je artikel twitteren. Of over het gehele artikel, of maak de quotes dusdanig dat ze makkelijk te delen zijn op sociale media. Je content moet shareable zijn en dat vereist een aparte manier van schrijven.
- Designkoning. Deze data dien je dan wel op een leuke manier te presenteren. Ook weer dusdanig dat infographics makkelijk te delen zijn. Besteed ook aandacht aan de fotografie, een mooie foto maakt al de helft van het verhaal. Bedenk dat je lezers steeds visueler zijn ingesteld.
Een gek idee? Niet zo gek, want Jeff Jarvis, de man van het boek ‘What Would Google Do?‘, ontwikkelt in de Verenigde Staten een masters degree in ‘social journalism’.
Blendle gaat ongetwijfeld een bijdrage leveren aan de acceptatie van bovenstaande punten. Heel gericht gaan we als klanten op zoek naar content die ons aanspreekt. We abonneren ons op de bijdragen van specifieke journalisten of op onderwerpen waar we alles van willen weten. Kranten zullen zich bij aangetoond succes van Blendle wel aan moeten passen.
Zouden de krantuitgevers weten dat ze door initiatieven als Blendle niet meer in de driver’s seat zitten? En dat ze dit soort innovaties allang zelf hadden moeten bedenken?
Origineel geplaatst op 30 april 2014 op Marketingfacts
